معنی مینی مم
گویش مازندرانی
لغت نامه دهخدا
مم. [م َ] (ع) گاه بجای مسلم نویسند. (ناظم الاطباء).
مم. [م َ] رمز است مرموز را. || بجای ممنوع نویسند. (از ناظم الاطباء). ممنوع. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
مم. [م ِم ْ م َ] (ع حرف جر + اسم) مِن ْ ما، یعنی از چه و برای چه. (ناظم الاطباء).
مینی
مینی. [نا] (ع اِ) رسم الخطی از مینا، مهره ٔ شیشه ای. || بندر و لنگرگاه کشتی. (ناظم الاطباء). رجوع به مینا شود.
مم جلالی
مم جلالی. [م ُ ج َ] (اِخ) تیره ای از طایفه ٔ محمود صالح ایل چهارلنگ بختیاری. (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 75).
فرهنگ فارسی آزاد
مِمَّ، ترکیب «مِن» و «ما» استفهامیّه است،
ترکی به فارسی
مینی بوس
فرهنگ معین
معادل ابجد
190